«سال ها با موسیقی گریه کردم و خندیدم و آن رسالتی که به گردن داشتم تا آنجا که در توانم بود به سرانجام رساندم و حالا در سن 72 سالگی کاملا خوشبختم.» صحبت از عاشیق حسن اسکندری است، خنیاگر موسیقی عاشیقی، شاید خیلی ها با نام و هنر او بیگانه باشند اما تاریخ موسیقی ایران او را خوب می شناسد و به حافظه سپرده است. عاشیق ها را می توان در نام و هویت شان جست و جو کرد؛ بی ادعا و فارغ از هر رنگ زمانه؛ هنرشان پرورش یافته دامان طبیعت است. عارفان نغمه سرا که پلی بین گذشته و آینده هستند و داستان های تلخ و شیرین روزگار را با ساز و آواز زمزمه می کنند. سازشان بالابان، قاوال و قوپوز است و آوازشان