یکی از پادشاهان وقت که مقر پادشاهی اش شهری در کنار رود دجله بود، غلامی داشت که با وی معاشرت بسیار و به وی علاقه بسیار داشت و انواع فنون و مهارت ها را به وی آموخته بود و هیچ گاه وی را از خود دور نمی کرد. روزی پادشاه تصمیم گرفت همراه جمعی از درباریان، ملازمان، ماموران، محافظان و غلام برای گردش و تفریح به کنار رودخانه بروند. وقتی به کنار رودخانه رسیدند، غلام از پادشاه رخصت خواست تا مقداری در آب شنا کند. پادشاه رخصت داد و غلام برای شنا به داخل رودخانه رفت. وقتی ناهار آماده شد، هرچه غلام را صدا کردند جوابی نداد. به دستور پادشاه ماموران و ملازمان رودخانه را جست وجو کردند، اما اثری از غلام نیافتند.