هفته نامه توفیق از سال 1302 تا سال 1350 چیزی حدود نیم قرن شب های جمعه منتشر می شد. ساختمان این مجله هم که پاتوق طنزنویس های آن روزگار بود و نسلی از طنزنویس های امروزی را پرورش داد، مکانی بود پرخاطره برای همه آن چهره هایی که روزگاری به این ساختمان رفت و آمد داشتند. تخریب ساختمان توفیق، در واقع تخریب بخشی از تاریخ مکتوب و طنز معاصر و مطبوعاتی ایران بود که میراثی از گذشته را با خود داشت. اینجا مرکز اولین چاپخانه رنگی بود که خود مجله توفیق را شامل می شد و تحریریه هم به همان جا رفت و در واقع هم مرکز چاپ بود و هم مرکز نشر. مثل بسیاری دیگر از دوستان و همکاران مطبوعاتی ام، من هم به این ساختمان رفت و آمد داشتم و با خسرو شاهانی، فکور و... که در توفیق مشغول بودند و طنازی می کردند آنجا گپ وگفت می کردیم.