خیلی سال پیش وقتی یک بچه دبستانی بودم، یک روز معلممان، فرگل، یکی از بچه های کلاس را صدا زد که بیاید پای تخته. فرگل دختر آرام و درسخوانی بود و همه بچه ها دوستش داشتند. فرگل ساکت جلوی تخته سیاه ایستاده بود. معلم جلو رفت و دستی به سر او کشید و بعد رو به ما گفت:«بچه ها، فرگل دارد به همراه خانواده اش به کشوری دیگر مهاجرت می کند. این آخرین روزی است که او در میان ماست.» ما با تعجب به فرگل نگاه کردیم. توی سرمان دنبال معنی مهاجرت بودیم که بعدا معلم برایمان توضیح داد که به معنای رفتن از یک مکان به مکان دیگر است. ما فهمیدیم فرگل از ما خیلی دور می شود و دیگر نمی توانیم مثل قبل با هم درس بخوانیم و بازی کنیم. آن روز خیلی گریه کردیم. فرگل رفت و ما دیگر او را ندیدیم.