در حوزه اطلاع رسانی، ورود ویروس کرونا به کشور را از دو جنبه می‎توان بررسی کرد؛ نقش وزارت بهداشت و نقشی که رسانه ‏ها ایفا می‏کنند.

وزارت بهداشت، مسوول اطلاع ‏رسانی درباره بیماری کروناست. این در حالی است که این وزارتخانه، اطلاع‏رسانی را نه از طریق رسانه های رسمی کشور بلکه از طریق منبع غیر رسمی انجام می‎دهد، به عبارت ساده تر برخی مدیران این وزارتخانه به جای مصاحبه با خبرنگاران، در شبکه‎های مجازی، پست منتشر می کنند. جالب تر این که تعدادی از آنها با یکدیگر رقابت نیز می کنند! این روال که الگو برداری نامناسبی است باعث می‎شود اظهارنظرها در فضای مجازی افزایش پیدا کند و اخبار به جای درگاه‎های اصلی، از شبکه‎های مجازی و از طریق کسانی که دانش خبری ندارند، منتشر شود. در شبکه‎های اجتماعی، هر کسی به راحتی می‎تواند عکس، ویدئو و فایل صوتی درست و منتشر کند، پس شایعات افزایش پیدا می‎کند. بنابراین به نظر می‎رسد وزارت بهداشت برخلاف شعار شفاف سازی و اطلاع رسانی مناسب دچار چالش اطلاع رسانی است، چون بسیاری از مدیران وزارتخانه می‎خواهند نقشی در اطلاع‎رسانی داشته باشند و این درنهایت سبب انتشار اظهار نظرهای مختلف و ناقص شده است. این در حالی است که به جای این عمل می‎توان شخصی را به عنوان سخنگو انتخاب کرد؛ شخصی که اهمیت سرعت و اطلاعات صحیح برای رسانه ها را بداند و براساس روالی مشخص در هر روز چند نشست خبری برگزار کند. درباره عملکرد رسانه ها نیز باید گفت، شایعاتی که درباره کرونا منتشر می‎شود از خود کرونا مخرب‎تر است . رسانه باید بداند که به دنبال چیست و مساله فراوانی برایش مهم تر است یا آموزش؟ این روزها بسیاری از رسانه ها به دنبال خبر بد هستند و فکر می‎کنند که انتشار خبر بد، بر هر مساله دیگری ارجحیت دارد. مشخص نیست چنین رسانه ای می خواهد تنها خبر را منتشر کند یا خط‎مشی مشخصی مانند اطلاع‏رسانی یا آموزش دارد؟ با روشنگری مناسب درباره اخبار، مردم، دولت و رسانه، در کنار هم می توانند در همه بحران ها موفق عمل کنند. موضوع اما این است که هر کدام از آنها باید بدانند که چه هدفی دارند و چه نقشی را ایفا می‎کنند. با تعیین هر کدام از اینها، می‎توان به راحتی با هر مشکلی در جامعه مقابله کرد.