آرشیو شنبه ۳ اسفند ۱۳۹۸، شماره ۵۶۰۶
صفحه آخر
۲۰
واکنش سریع

چرا از کرونا می ترسیم؟

محمدتقی حاجی موسی

اول) روز پنجشنبه، رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان ابتلای مردم این استان را به کرونا تکذیب کرد و گفت، برخی می خواهند فضا را ملتهب کنند. (تابناک، 2اسفند 98، 12 دقیقه بامداد) دوم) روز جمعه کیانوش جهانپور، رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت از تایید ابتلای دو نفر به کرونا در گیلان گفت. (عصر ایران، 2 اسفند 98، ساعت 14 و 13 دقیقه) سوم) در شش ماه گذشته این سومین باری است که چنین یادداشتی می نویسم. دفعه اول سر ماجرای بنزین و چگونگی اعلام اخبارش بود. دفعه دوم، سر ماجرای اطلاع رسانی درباره سقوط هواپیمای اوکراینی. این دفعه اما اوضاع از همیشه عجیب تر است. تاکید و پافشاری مسئولان کشور برای خبر ندادن درباره انتشار ویروس کرونا در کشور،آدم را بهت زده می کند. انگار که حواسشان نیست الان چه سالی است و ما در چه قرنی زندگی می کنیم. این که آدم فکر می کند اعلام خبر ابتلای چند نفر از مردم به کرونا را هم به دنیای سیاست گره زده اند، باعث سرگیجه می شود.اصلا فرض کنیم یکدفعه هزار نفر در ایران به این ویروس مبتلا شوند (که احتمالا با توجه به میانگین جهانی تا الان شده اند) خب اگر ما این را بدانیم و اخبار اعلام کند، می آییم و علیه کشور موضع می گیریم؟ تقصیر را می اندازیم گردن دولت؟ مگر در بقیه کشورها که هر روز اخبار و آمار را اعلام می کنند،چنین اتفاقی افتاده؟ فایده این پنهان کاری چیست؟ این نگه داشتن اخبار تا دقیقه 90 و بعد انتشار آن چه سودی دارد؟ مگر ما در همین چند ماه اخیر به واسطه این شکل اطلاع رسانی دچار مشکل نشدیم و هزینه ندادیم؟

چهارم) طبق نرم جهانی، کرونا تقریبا 2 درصد مبتلایان خودش را می کشد. یعنی اگر تا الان فوت چهار نفر بر اثر این ویروس تایید شده طبق منطق ریاضی، 200 نفر اکنون به این ویروس مبتلا هستند. 200 نفری که اگر جدی شان نگیریم و تلاش کنیم نادیده شان بگیریم، می توانند خیلی بیشتر از اینها شوند.

پنجم) خیلی ها اعتقاد دارند نباید مردم را با کرونا ترساند.نباید دائم آمار داد. نباید فضا را متشنج کرد. نباید، نباید، نباید! منتها احتمالا حواس شان هست که نباید به مردم جز راست گفت.