جشنواره فیلم فجر امسال و اختتامیه اش پر از حاشیه بود. این بار هم سانسور سخنان برندگان در صداوسیما اتفاق افتاد و عده ای هم قهر کردند. عده ای دیگر هم به داوری جشنواره اعتراض داشتند. 

در کنار شعارهای بزرگی که در چنین مراسم هایی داده می شود، برخی لحظه ها ماندنی می شوند، مثل دادوبیداد مسعود ده نمکی وقتی برای اولین بار فیلم  ساخته بود و پرویز پرستویی به عنوان مجری او را مورد عتاب قرار داد که جایگاهش را بشناسد و شان مراسم را رعایت کند، مثل فریادهای حاتمی کیا زمانی که می گفت سال ها این مسیر را رفته و آمده است یا وقتی جایزه نوید محمدزاده از او گرفته شد. بعضی حرکات نمایشی و فرصت طلبی ها هم متداول است اما امسال آن 53 ثانیه ای که از سخنان دختر بازیگر فیلم «خورشید» ساخته مجید مجیدی منتشر شد، می تواند جزء لحظات ماندنی در ذهن ها باشد.

 دختری که بازی او و دیگر کودکان در نقش خودشان ماندگار شد، هنگامی که از جان و دل می دویدند تا وسایلشان را نجات دهند، تماشاگر بی لحظه ای تردید همراهشان می شد. لحظه ای که او در فیلم دستگیر می شود و در کمپ برای نجاتش می روند و او با سری افکنده و موی تراشیده به سمت ماشین معلم می آید، تماشاگر از خودش شرمنده شده و با ضربه سر (جواد عزتی) کمی از خشمش کاسته می شود. 

حالا این دختر و کودکان دیگر روی صحنه مهم ترین اتفاق سینمایی آمده اند تا برای بازیگری تقدیر شوند. این پنج نفر بهترین کودکان بازیگر این چند سال بوده اند. ما با خود در چالش هستیم که برای تغییر روزگارشان به اندازه کافی تلاش نکردیم. حرف های او را فراموش نمی کنیم. دختری افغان که در متروی یک کشور دیگر کار می کرد و حسرت صلح و آرامش را در کشورش داشت و با اشک آرزو کرد «امیدوارم روزی برسد که در جهان هیچ کودک کاری وجود نداشته باشد». 

بسیاری برای این جمله او ایستادند و تشویقش کردند، برای اشک های برادرش ناراحت شدند، برای امیدوارشدن دوباره دوستشان خوشحال شدند. 

به یاد آوردند که مسئولیت سختی برعهده ماست و به راحتی از کنارشان نباید گذشت.