معلم تاریخ سال سوم دبیرستانم آقای سجادی نام داشت. آن سال ها که ما دانش آموزش بودیم، 12 سالی از عمر بازنشستگی اش می گذشت. پیرمرد دنیادیده، با سواد و نیک محضری بود. بیشترین خاطراتی که جز آزار و اذیت‎های مرسوم آن دوران به خاطرم مانده است، از کلاس همین پیرمردی است که روز اول کلاس، کتاب سبز تاریخ معاصر را به کناری انداخت و تاریخ ایران را تا قبل از انقلاب به صورت قصه ای شیرین در طول سال تحصیلی برای مان تعریف کرد. یکی از آموزه های مهمی که او برای من داشت، فهم نوروز و تفاوتش با جشن‎های سال نو در دیگر کشورها بود. آقای سجادی به نو شدن طبیعت تاکید داشت، به اینکه نو شدن سال باستانی ما دقیقا با نو شدن طبیعت