کلاریس لیسپکتور با نقدهای هلن سیسوی فرانسوی به دنیا (بیشتر) معرفی شد؛ نقدهایی که همانند دیگر کارهای سیسو متن هایی چندوجهی بودند، چیزی میان نقدنویسی، داستان سرایی و نظریه پردازی. جالب اینکه این گونه پرداختن به متن با شیوه داستان سرایی و نگاه کلاریس به روایت، هم خوانی دارد و شاید به همین دلیل است که سیسو بر این باور است که برای خواندن کلاریس باید بگذاریم متن ما را بخواند و راه نمایی کند و برای رویارویی با عناصر و تعاریف و نام های نو آماده باشیم. «مصائب» خواندن کلاریس همین آمادگی همیشگی خواننده در تلاش برای دریافت معناست، برای درک هرچه بیشتر متنی که نه تنها معناگریز است که به تعاریف گذشته معنایی