مسئولیت سنگینی است، صدا و سیما باید بتواند برنامه هایی جذاب و شاد و در عین حال تاثیرگذار بر جامعه، مردم و فرهنگ کشور تولید کند و با شبکه های ماهواره ای هم رقابت کند. حالا وقتی بحث تعطیلات نوروز به میان می آید خواه ناخواه توقعات هم از این سازمان بیشتر می شود و مردم منتظر دیدن برنامه هایی متفاوت از دیگر ایام سال هستند. برنامه هایی  که باید جامع نیاز طیف های مختلف مخاطبان باشند. امسال و در شرایط خاص پیش آمده که ویروس کرونا معضلات بسیاری را ایجاد کرده بود، انتظار می رفت صدا و سیما برنامه های موفق تری داشته باشد. اما انصاف این است که ببینیم سازمان با چه شرایطی و معضلاتی روبه رو بوده و چه چیزهایی را از سر گذرانده است.

اول از همه باید این نکته را مدنظر داشت که همین معضل کرونا تا چه اندازه شرایط را برای تولید و ضبط برنامه ها دشوار کرد. طبعا همانطور که کرونا تمام شئونات زندگی عادی ما را تحت الشعاع قرار داد، برنامه ریزی های نهادها و سازمان های مختلف از جمله صدا و سیما را دچار تغییر و به هم ریختگی کرد.

معضل بزرگ تر و جدی تر اما چیزی است فراتر از ماجرای شیوع یک ویروس. اگر نگاهی منتقدانه به برنامه های صدا و سیما داشته باشیم می بینیم محدودیت های مالی کار را سخت کرده است. کمبود منابع مالی طبعا سازمان را به سمت و سویی می برد که نتواند انتظارات مخاطبان را چندان برآورده کند. این مشکل را هم خود سازمان نمی تواند حل کند و انتظار می رود دولت به این نکته توجه کند. دولت همانطور که به بهداشت و سلامت مردم توجه می کند، باید حواسش به این نکته هم باشد که جامعه در هر حال نیاز به پخش برنامه هایی با کیفیت بالا از رادیو و تلویزیون دارد. هر قدر برنامه های رسانه ملی جالب تر و جاذب تر باشد، دست شبکه های ماهواره ای از خانه ها و به تبع آن از تاثیرگذاری بر جامعه کوتاه تر می شود. امیدوارم دولت به مسئله مهم کمبود بودجه صدا و سیما توجه نشان دهد و فضا را برای تولید برنامه های بهتر در آن فراهم کند. برنامه هایی که تاثیرگذاری بهتری بر جامعه داشته باشند و بتوانند در عرصه فرهنگسازی برای جامعه پررنگ تر عمل کنند.