در پرده اول نمایشنامه «عروسک خانه» هنریک ایبسن، خانم لینده به نورا می گوید که «زن، بی رضایت شوهر نمی تونه قرض بگیره» و این جمله در زمانه ای که نمایشنامه به آن تعلق دارد شمولی عام داشته است. در اواخر قرن نوزدهم، زنی متاهل همچون نورا، صرفا می تواند به صورت مشترک با شوهرش و به عبارت بهتر در زیر سایه یک مرد صاحب ثروت و دارایی شود. در آن ساختار، او برخلاف شوهرش نمی تواند شغلی مثل ریاست بانک داشته باشد اما این همه مسئله نیست. مسئله اصلی آن جاست که او بی رضایت شوهر یا ضمانت پدرش حتی نمی تواند پولی قرض بگیرد. نورای «عروسک خانه» تنها به واسطه جعل امضای پدرش می تواند مخفیانه پولی برای درمان شوهر بیمارش