اگر متر و مقیاس کار حرفه ای روزنامه نگاری باشد، همیشه بهتر است و قابل دفاع تر که نام منبع خبر، گوینده جمله، راوی داستان کامل بیاید. اولویت این است که بنویسیم فلانی که فلان کاره است و چنین و چنان گفت.   در این سال ها این بی نامی منبع در مطبوعات کشور ما البته دامنه اش خیلی گسترده شده، آدم ها از تقریبا هر چیزی که بخواهند بگویند دو دوتا چهارتا می کنند، تصویر ذهنی شان اغلب این است که اسم و صدا و شاید عکس شان از گوشی های میلیون ها نفر دیگر سردرآورد. یعنی دیگر لازم نیست پای پرونده واترگیت در میان باشد، اصل و اساس خیلی از گزارش ها شده نقل قول از کسی یا با اسم کوچکش یا با حرف اول اسم و یا با