در شرایط ویژه و سخت علی القاعده دولت ها باید تحرک ویژه از خود نشان بدهند. چون در سایه تحرکات و فعالیت بیشتر و فوق العاده است که می توان بر مشکلات فائق آمد و در عرصه معضلات موجود گره گشایی کرد.دو عامل جلوی تحرک ویژه را می گیرد و اجازه نمی دهد مسوولان و مدیران تحرک فوق العاده داشته باشند.یکی از این عوامل، تعلقات است. مدیری که درگیر مناسبات و تعلقات اقتصادی باشد موانع جدی بر سر راه فعالیت او در مسیر انجام وظایف ایجاد خواهد شد و او نمی تواند از تمام توان و ظرفیت خود برای انجام امور محوله استفاده کند. تعلقات از جنس اقتصادی بخشی از ذهن و زمان مسوولان را به خود مشغول می کند. از سوی دیگر زیاده خواهی ها هم یکی دیگر از موانع جدی بر سر راه مدیران و مسوولان است.

در شرایط کنونی، آمریکایی ها از هر شیوه ای برای به زانو درآوردن جمهوری اسلامی استفاده می کنند و تحریم های زیادی علیه ما وضع کرده اند. طبعا در چنین وضعیتی کشور نیز با مشکلاتی مواجه است و برای رفع این موانع و معضلات باید تلاش بیشتری صورت گیرد. ما باید با تحرک بیشتر این موانع را از جلوی راه برداریم و بتوانیم منافع ملی و مصالح عمومی را کاملا تامین کنیم. تلاش بیشتر البته مبتنی بر وجود دو ویژگی مهم به ویژه میان مدیران و مسوولان ماست.

 این دو   ویژگی جوانی و اعتقاد است که در این زمینه بسیار راهگشاست و مدیران را از آفات کم تحرکی باز می دارد. مدیر جوان از کارایی و تلاش بیشتری برخوردار است و از سوی دیگر مبانی اعتقادی هم باعث توجه مدیر نسبت به الزامات موجود خواهد شد. اعتقاد به مبانی اسلامی و همچنین رعایت قوانین جاری و پایبندی نسبت به این ملاحظات جلوی آفت های اخلاقی و سیاسی مدیران را می گیرد و موجب می شود فرد از مسیر مصالح جامعه خارج نشود. برخی مدیران ما به دلیل ضعف مبانی اعتقادی دچار لغزش های جدی در طول زمان شدند و اگر مبانی اعتقادی قوی داشتند، طبعا نتیجه کار بسیار متفاوت می شد.