ساعدی جز داستان نویسی، در نمایشنامه نویسی نیز چیره دست و صاحب سبک بوده است، چنان که برخلاف بسیاری از نویسندگان ما که در چند زمینه به نوشتن پرداخته اند، نمی توان گفت ساعدی در یکی از این زمینه ها یعنی داستان یا نمایشنامه دست بالا را دارد. از این رو جایگاه ساعدی در نمایشنامه نویسی نیز هیچ کم از داستان نویسی اش ندارد و در هر دو حیطه بی شک جزو ده نویسنده برتر تاریخ معاصر ماست. ساعدی نمایشنامه هایش را با اسم «گوهرمراد» امضا می کرد. جواد مجابی در شناختنامه ساعدی در این باره نوشته است: «ساعدی نمی توانست تشخیص بدهد تاثیر کلامش در داستان ها بر مخاطبانش بیشتر است یا در نمایشنامه هایش و همیشه بین این دو