پیش از پی گرفتن حوادث پرشگفتی که بر رستم در راه نجات کاووس از چنگال دیوان مازندران رخ نمود، این نکته بسیار ضروری است که گفته شود، مازندرانی که در شاهنامه از آن سخن می رود، آن گونه که شادروان استاد حسین کریمان در پژوهش ارجمند خود یادآور شده اند، احتمالا دو منطقه را در بر می گیرد، یکی در مغرب، عربستان و حدود یمن و مصر و شام و دیگری در مشرق، در لاهور و مولتان و کشمیر و حدود بدخشان و فلات پامیر و به هیچ روی دیدگاه شاهنامه، سرزمین زیبای پرطراوت سبز چهره نشسته در کناره دریای مازندران نیست و مازندران کنونی در شاهنامه با نام «بیشه نارون» خوانده می شده که حکیم توس در متن شاهنامه در شش مورد به آن اشاره دارد و این قلم بر آن است که به تفصیل در مقاله ای مستقل به آن بپردازد.