آرشیو پنجشنبه ۱ خرداد ۱۳۹۹، شماره ۴۶۵۳
پنج شنبه روز آخر نیست
۱۵
ایران ویج

پرنده نگری در پرور

فاطمه باباخانی

عادت دارد به آسمان نگاه کند، عادتی که دهه هاست حفظ کرده ، فرق نمی کند در جاده باشد یا در کوچه و خیابان و اداره یا جنگل و بیایان هر چیزی که پر می زند حواسش را پرت می کند و از میان داده هایش درباره نام پرندگان سعی می کند نام گونه را بیابد. یک بار با هم از روستایی برمی گشتیم و درگیر گفت وگو به یک باره روی ترمز زد و گفت به آن سارگپه بالای انبار غله نگاه کنید، ما چشم گرداندیم به سمت آن پشت بام که پرنده ای بزرگ از آن پر زد. بار دیگر در منطقه پرور بودیم که ما را به دیدن کبک ها فراخواند و با شوقی وصف ناپذیر دوربین کشید، شاید گونه دیگری را هم ببیند که نبود.

این روزها پرنده نگری به یکی از تفریحات جذاب برای بسیاری از علاقه مندان حیات وحش تبدیل شده، نگریستن به آسمان دیگر محدود به آن دوست و معدودی دیگر نیست؛ بلکه دل مشغولی و تفریح بسیاری از افراد است. گروهی زندگی شان را از راه دیدن پرندگان به دیگران می گذرانند و گروه دیگری به حفاظت از آنها مشغولند و گروه دیگری در شبکه های اجتماعی به بحث و درگیری با دیگران با موضوع پرندگان مشغولند. با این همه در میان انبوه پرنده نگران کارشناسان این حوزه، معدود کسانی پیدا می شوند که بتوانند در دیگران شوق به پرنده نگری را بیدار کنند، معدود کسانی هستند که روز و شب برای دیدن و تحقیق درباره پرندگان وقت می گذارند و در نهایت همین گروه محدودند که دانش ما درباره پرندگان ایران را وسعت خواهند داد.