اگر به سرانه فضای سبز دنیا نگاهی بیندازیم متوجه می شویم 35 درصد سطح خشکی در دنیا را جنگل ها تشکیل دادند که در ایران متاسفانه این درصد تنها 7.8 درصد است.

 به این مفهوم که نسبت جنگل ها در ایران بسیار پایین است. همین گزاره به تنهایی نشان می دهد حفاظت و نگهداری از این میراث باقیمانده یک فعالیت ملی و میهنی است؛ چرا که زیست ما، تنفس  و آینده ما بستگی به وجود همین جنگل ها دارد.

بیشتر سطح کشور اراضی ملی است که به نوعی انفال است و از گذشتگان به ما رسیده و وظیفه ما این است که آن را برای آیندگانمان حفظ کنیم، حالا با توجه به ارزش افزوده هم زمین دارد و هم در این سال ها چوب پیدا کرده است به طور طبیعی افراد بسیاری از سودجویان و فرصت طلبان را به طمع به دست آوری آنها به سمت این اراضی کشانده است.