البته هرچه از آغاز دوره‏ امامت به پایان دوره‏ امامت نزدیک می شویم، این عامل ضعیف تر می شود. از آغاز دوره‏ امامت هرچه به طرف پایانش می رویم، مخصوصا وقتی که می رسیم به امام نهم و امام دهم و امام یازدهم، این موجب اولی برای امامت، یعنی تفسیر مکتب و تشریح مکتب، ضعیف تر می شود و آن موجب دوم _ که هنوز نگفته ام و عرض خواهم کرد _ تقویت می شود و این باز به اقتضای احتیاج و نیاز زمان است.

پس وقتی که جامعه‏ اسلامی پیغمبر خود را از دست داد _ به تعبیر قرآن وقتی که «منذر»، یعنی پدیدآورنده‏ انقلاب را از دست داد_ احتیاج دارد به یک سلسله‏ محکمی که لااقل تا یک زمانی ادامه پیدا کند و در این دوران، مکتبی که به وسیله‏ی منذر و پیغمبر آمده است، تکمیل شود، تشریح شود، تفسیر شود، به همگان تفهیم شود و نسبت به مباحث و مصادیق و نیازهایی که در اجتماع هست، منطبق شود و پخته شود.