آرشیو شنبه ۳ خرداد ۱۳۹۹، شماره ۲۲۴۷۳
معارف
۸
حکایت اهل راز

سیره علامه سید مهدی قزوینی در ماه رمضان

منبع: داستان هایی از زندگی علماء، ص 21

علامه سید مهدی قزوینی (1210-1300ه.ق)، از علما و مراجع برجسته شیعه در قرن سیزدهم هجری است. او استاد فقهای معروفی همچون آخوند محمدکاظم خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی بود و نقش برجسته ای در ترویج مکتب شیعی در شهر حله داشت.

در حالات او گفته اند: هرگز در خانه خود از خانواده و خدمتکاران چیزی و حاجتی نمی طلبید، مثل غذا در وقت نهار و شام و چای و قلیان و غیره و اگر اهل و خانواده او مواظب غذا و احتیاجات او نبودند، او هرگز در خواست نمی کرد و اگر خانواده اش فراموش می کردند چیزی را به او برسانند، شب و روز می گذشت ولی سید چیزی نمی گفت.

در میهمانی ها حاضر می شد، ولی کتابی به همراه برده و در گوشه مجلس مشغول تالیف و نوشتن می شد و از اهل مجلس کسی از ایشان حرفی نمی شنید، مگر این که مسئله ای بپرسند و ایشان جواب بگوید.

رسم سید در ماه رمضان چنین بود که نماز مغرب را با جماعت در مسجد می خواند. نافله مغرب را می خواند و به خانه می آمد و افطار می کرد و به مسجد برمی گشت و به همان نحو نماز عشاء را خوانده و به خانه می آمد و مردم جمع می شدند، اول قاری خوش صدایی با لحن قرآنی آیاتی از قرآن را که به وعظ و تذکر و وعده و وعید قیامت مربوط بود می خواند، به طوری که قلبهای سخت را نرم و چشمهای خشک را تر می کرد، سپس دیگری به همان نحو، خطبه ای از نهج البلاغه می خواند، آنگاه سومی مصیبت های امام حسین(ع) را می خواند، آنگاه یکی از صالحین، مشغول خواندن دعاهای ماه مبارک رمضان می شد و دیگران متابعت می کردند، تا وقت خوردن سحر می شد، پس از آن هر یک به منزل خود مراجعت می کردند.