سینما در همه دولت ها به علت جذابیت و مخاطبان بالای خود، همیشه محل توجه سیاست مداران بوده و هست. استفاده از پتانسیل هنرمندان در همه نظام های سیاسی دنیا، امری پذیرفته شده و معمول بوده و دامنه نفوذ هنرمندان در اقشار و لایه های مختلف اجتماعی، باعث طمع اهل سیاست به این سرمایه های اجتماعی شده است. ایران نیز فراخور شرایط اجتماعی اش از این موضوع مستثنا نیست و هر دولتی با هر سلیقه ای سعی در مصادره این اندوخته سیاسی بادآورده کرده است؛ از خاتمی ارشاد گرفته تا لاریجانی، مهاجرانی، مشایی دولت احمدی نژاد و... همگی سعی در تقرب سیاسی به چهره های هنری به ویژه در حوزه سینما داشته اند. اما سینما در ایران به علت