70 روز دلتنگی. 70 روز ایستادن پشت درهای بسته ای که قبلا باز بوده برای آنها که در نزدیکی حرمند، عالمی است، برای آنها که دورند هم حتی... همین که درها باز است، همین که هر وقت بطلبد و بخواهی، حال خوب و ناخوبت را برمی داری و می بری گوشه حرم، آن قدر آرامش بزرگی است که از فرسخ ها دورتر هم بتوانی احساسش کنی. حالا بعد از حدود 70 روز درها باز شده اند، تصاویر و فیلم های منتشرشده شور و شوق مردمی را در خود دارند که تلاش می کنند در عین رعایت نکات بهداشتی، در هوای حرم نفس بکشند. انگار رسیده باشند به همان حالی که حافظ می گوید... تا نیست غیبتی نبود لذت حضور... آنها که درهای بسته را دیده بودند حالا با شعف بیشتر