خرمشهر، یک تکه نه چندان بزرگ در جنوب غربی ایران، بسیار قبل تر از دوره معاصر چشم دشمنان ایران را به خود خیره کرده بود. تلاقی دو رودخانه مهم کارون و اروندرود و نزدیکی به بندر بصره، به زیبایی و چشم نوازی این شهر، ارزش اقتصادی و استراتژیک افزون تری نیز بخشیده بود. از حدود دو قرن پیش که در دوره امیرکبیر برج وبارو پیرامون شهر کشیده شد، خرمشهر حالت پدافندی به خود گرفت؛ یعنی امرای ایران می دانستند که چه نگینی در مرز خود نمایان کرده اند. حاکمان بغداد در چند نوبت تلاش های نافرجامی برای تصرف خرمشهر انجام دادند. انگلیسی ها نیز به مدد نیروی دریایی قدرتمند، همیشه به این شهر چشم طمع داشته اند و در سال 1856