جامعه شناسان از نیمه قرن نوزدهم میلادی به این سو به پیروی از استاد امیل دورکم(1917-1858) جرم را انحراف از هنجارهای متوسط جامعه می دانند که با وجود بیزاری و تنفری که بحق در ما ایجاد می کند، برای ارگانیسم جامعه همان قدر لازم است که تب؛ زیرا نشانه ای است از بیماری و کارکرد بد ارگانیسم اجتماعی یا همان جامعه. به همین خاطر است که جامعه شناسان درباره مسئله قتل رومینا حساسیت به خرج می دهند. از سوی دیگر جامعه شناسان باز هم به پیروی از استاد وظیفه مجازات یا کیفر را در جامعه مدرن ایجاد شرایطی می دانند که امکان وقوع مجدد جرم را به حداقل برساند؛ یعنی هدف کیفر نه انتقام گیری از مجرم؛ بلکه ترمیم آسیبی باشد که جرم به وجدان اجتماعی زده است.