ذی القعده در قرق امام رضا(ع) است. ابتدایش میلاد ملیکه قم، فاطمه معصومه که سلام خدا و خوبان به روحش باد و میانه اش میلاد خود اوست که امام رئوف و عطوف و ضامن دخیل بستگان است. روز زیارتی او و روز احمدبن موسی و انتهای این ماه، غصه شهادت فرزندش جوادالائمه است. ماه ذی القعده ماه عارفان و سالکان و بهار چله نشینان است. ماه عادت به خوبیها و ترک بدیها. و در این روزگار کوته دستی ما و خرمای بر نخیل، دلتنگی ما برای زیارت قبور این عزیزان، جانفرساست. شاید فکر هر چیز می کردیم جز این که نتوانیم این مقدسان را زیارت کنیم. کرونا اگرچه منحوس است و خدا ریشه اش را بخشکاند ولی سبب خیری شد تا قدر نعماتی که غرق در آن