دیرزمانی است که جیم جارموش شمایل تثبیت شده ای از سینمای مستقل آمریکا و نهضت موسوم به مکتب نیویورک را نمایندگی می کند، این سینما به سبب معذورات ماهوی ضدیت با جریان اصلی مرسوم هالیوود ابتدا ناخواسته و سپس آگاهانه سبک خاصی را بنیان نهاده که امروز به شاخصه سینمای منسوب به این جریان بدل شده اند، به طوری که برای نمونه اگر در آثار اولیه چنین فیلم سازانی محدودیت ها و مشکلات ناشی از پشت کردن به قواعد حرفه ای استودیوها، بالاجبار ارزان سازی و ساده سازی را به اثر تحمیل می کرد، این خصوصیت دیرپا حالا به امضا و مولفه آثاری فیلم های جارموش تبدیل شده اند و ماحصلش فیلم هایی است که قرار است بیش از پیچیده بودن عجیب به نظر برسند.