فوتشال از فوتبال و شالیزار نام می گیرد. ابتکار فعالان کشاورزی گیلان بود برای آشتی جوانان روی برگردانده از شالیزارها. شالیزارها از نگاه جوانان دیگر سود اقتصادی ندارد و هزینه هایی که برای کشت ، داشت و برداشت آن پرداخت  می شود به دسترنجشان نمی ارزد. البته پر بیراه هم نمی گویند. کشت برنج با چالش هایی چون مهاجرت جوانان به شهرها، طاقت فرسا بودن و مکانیزه نشدن برنجکاری دست به گریبان است. ابتکار فعالان برای آشتی دادن جوانان با شالیزارها به تولد شاخه ای جدید در ورزش فوتبال منجر شد. ابتدا به آن فوتچل می گفتند. بعد «چل» جای خود را به شال گرفته از «شالیزار» داد. چل هم در گیلکی معنای گل و شل یا باتلاق می دهد. در نهایت تشابه آوایی فوتشال با فوتبال باعث شد تا این ورزش نام «فوتشال» بگیرد.شالیکاران برای نخستین بار در سال 97 در روستای «کینچاه» در آستانه اشرفیه پا به فوتشال شدند. فوتشال به دلیل بازی در زمین های باتلاقی نفسگیر است. این ورزش به شالیزارهای گیلان محدود نشد و به گلستان هم رسید. کشت برنج در استان های خارج از شمال ممنوع است اما حتی شالیکاران در استان ممنوعه ای مثل فارس - که بیشترین فرونشست ناشی از خالی شدن سفره آب های زیرزمینی را دارد - هم این مسابقه را در شالیزارهایشان اجرا می کنند. در پایان مسابقه هم زمین آماده کشت است هم هیجان سروتونین(هورمون شادی) بازیکنان و تماشاگران را بالا می برد تا یک روز شاد گلی را تجربه کنند.