تولیدکنندگان پوشاک به سمت بازار سکه و طلا رفتند
بازار پوشاک هم در ایام کرونا مانند خیلی از بازارهای دیگر در رکود شدیدی به سر می برد.
در چند ماه اخیر تالارهای عروسی و رستوران ها تعطیل بودند و کسی برای خرید رخت و لباس نو مراجعه نکرد. هر مراسم عروسی که برگزار می شود به طور متوسط 100 تا 150 کت و شلوار و پیراهن نو فروخته می شود که در این مدت کمتر جشن عروسی برگزار شد. از طرف دیگر کارمندان از جمله اقشاری هستند که کت و شلوار پوش به شمار می روند اما طی سال های اخیر قدرت خرید آنها کم شده و در مقایسه با هزینه های دیگری که در زندگی دارند تمایل کمتری دارند تا کت و شلوار نو برای خود تهیه کنند.
سوء استفاده از شرایط موجود اقتصادی. اجازه دهید بیشتر توضیح دهم. برای مثال اکثر عمده فروشان به طور چکی اجناس خود را می فروشند. وقتی بازارهای دیگر مثل سکه و ارز رونق دارد فروشنده چکی را که دریافت می کند دیگر در همان بازار پوشاک سرمایه گذاری نمی کند بلکه می رود سکه و دلار می خرد تا بتواند سود بیشتری بکند چون می داند اگر این پول را در بازار پوشاک نگه دارد نه سودی می کند و نه تقاضای کافی برای آن وجود دارد.
الان به دلیل کاهش قدرت خرید مردم، نبود تقاضای کافی و بحران کرونا مردم از پس هزینه های خوراکی خودشان هم به سختی برمی آیند چه برسد به پوشاک. برای همین وقتی تقاضا برای پوشاک وجود ندارد طبیعتا قاچاق و واردات آن هم رونقی ندارد مگر اینکه افرادی فقط به دلیل مدگرایی اجناسی را برای مصرف شخصی خود و اطرافیانشان وارد کنند. این وضعیت نه فقط برای تولیدکنندگان و فروشندگان بازار و باب همایون بلکه برای برندهای معروف کت وشلوار نیز وجود دارد.