دیوید بوردول در کتاب هنر سینما می گوید که دسیکا یک کارگر کارخانه را به عنوان «ستاره» فیلم دزد دوچرخه انتخاب کرد:«نحوه راه رفتن او، نشستن او، ژست های او با آن دست های کارگری و نه دست های یک هنرپیشه... همه چیز او کامل بود». اما هدف سازندگان این فیلم در لابه لای بیشتر حرکات مختلف بازیگران، دیالوگ ها و میزانسن های واقعی پرمعنا، سرگرمی های مردمان اعصار مختلف از نیمه نخست قرن بیستم به بعد چه بوده است؟ همان طور که می دانیم «دزد دوچرخه» در عین کاندیداتوری اش برای اسکار؛ همچنین در لیست اولویت بندی فیلم های تاریخ سینما از جایگاهی شناخته شده برخوردار است. از طرفی دیگر منتقدان و کتاب های تاریخ سینما هم