ماسک استفاده کنید و در جاهای شلوغ، بازار و مراکز خرید و وسایل نقلیه عمومی از دستکش هم استفاده کنید. همه اینها را چند ماه است می شنویم برای در امان ماندن از کرونا. همه ما از بیماری می ترسیم و از مرگ. از این که می شنویم ویروس کرونا هر روز شکل تهاجمی خود را تغییر می دهد و شواهد بیماری هر روز عوض می شود، وحشت می کنیم  و این که می گویند در برخی به یکباره ریه سفید می شود و بدون هیچ علامت فرد دچار مرگ می شود، از ترس ضربان قلبمان تندتر می زند.

تلاش می کنیم نکات بهداشتی را رعایت کنیم تا کرونا نگیرم و خدای نخواسته نمیریم.اما همین مایی که اینقدر از بیماری و مرگ واهمه داریم، ماسک و دستکش استفاده شده خود را در کوچه و خیابان یا حتی در حیاط خانه رها می کنیم ! چند ماه از فراگیری کرونا می گذرد، چقدر رسانه ها گفته اند و نوشته اند و چقدر در شبکه های اجتماعی نوشته می شود و عکس و فیلم منتشر می شود که دستکش و ماسک را در معابر عمومی رها نکنید و نکته جالب این که بیشتر مردم به تنها چیزی که دقت نمی کنند همین است !

گاهی آدم با خودش فکر می کند این همه مقاومت در برابر بدیهی ترین رفتارها چرا اتفاق می افتد.چه نیروی مرموزی در ذهن افراد آنها را وادار می کند به نکات بهداشتی و محیط زیستی پایبند نباشند.مگر همه ما از بیماری و مرگ نمی ترسیم، پس چرا کوچک ترین مواردی را که به سلامت مان، محیط و اطرافیان مان منجر می شود، نادیده می گیریم.

سال هاست می گویند و هشدار می دهند پلاستیک و زباله را در طبیعت، کوچه و خیابان رها نکنید، شاخه درختان را نشکنید، از کیسه های پارچه ای به جای کیسه ها نایلونی استفاده کنید، حیوان آزاری نکنید و... اما انگار نه انگار. برخی گویا در این سرزمین زندگی نمی کنند که حیاتش برایشان مهم باشد.حتی حیات و سلامت خود این افراد هم برایشان مهم نیست چه برسد به دیگران و محیط زیست و... اما کرونا شوخی بردار نیست، از رگ گردن به ما نزدیک تر است و گاهی یکباره فرود می آید و تمام... حداقل این هشدار را جدی بگیریم و دست کم ماسک و دستکش آلوده و استفاده شده را در معابر رها نکنیم.