ایران کشوری با سابقه تمدنی 7 هزار ساله و غنی از دانش بومی، دامپروری و کوچ عشایر، روش های بدیع استخراج آب زیرزمینی از طریق حفر قنات، فناوری های سنتی استحصال آب باران، روش های سنتی توسعه کشاورزی و باغات در مناطق خشک، نیمه خشک و بیابانی، و همچنین دارای فرهنگ و هنر اصیل در حوزه های مختلف نقاشی، خطاطی، موسیقی، صنایع دستی، نساجی، معماری، شهرسازی و نظایر آن است.ورود دین مبین اسلام به ایران و بر هم خوردن نظام طبقاتی حاکم و فراهم شدن بستر رشد و شکوفایی از طریق تاسیس مدارس و حوزه های علمیه و نیز ترجمه منابع علمی خارجی سبب شد که فرهنگ و هنر ایران باستان تحت تاثیر آموزه های دین مبین اسلام شکوفاتر شده و ابداعات و نوآوری های بیشتری را به جامعه معرفی کنند.با توجه به ذخیره دانشی موجود و تجربیات ارزشمند داخلی و جهانی در حوزه توسعه روستایی و عشایری، به نظر می رسد جهت استخراج الگوی مناسب برای توسعه روستایی و عشایری با قید ایرانی- اسلامی لازم است که اقدامات ذیل صورت پذیرد:  الف- جمع آوری و مستندسازی دانش بومی در حوزه توسعه روستایی و عشایری  از ایران باستان تاکنون ب- بررسی و استخراج سنت های الهی و اصول حاکم بر خلقت و طبیعت با استفاده از آموزه های دین مبین اسلام ج- بررسی، جمع آوری و مستندسازی دانش و تجربیات داخلی و جهانی در حوزه توسعه روستایی و عشایری د- جمع بندی و تلفیق خروجی های حاصل از هر سه مورد فوق و تدوین الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت مورد نظر. بدیهی است استخراج الگوی مورد نظر باید بر اساس مبانی علمی و تخصصی باشد و از هر گونه نگاه بخشی نگر و تعصبی اجتناب کند و به ملاحظات هویتی، فرهنگی، اجتماعی، نهادی، اقتصادی، محیط زیستی، کالبدی، فضایی، سیاسی و امنیتی توجه کند (الگو، جامع، چندبعدی و فراگیر باشد و به تعاملات شهر و روستا توجه کند). الگو باید با استفاده از رویکردهای مشارکتی و دوسویه و با رعایت ملاحظات پایداری، تاب آوری، درون زایی و برون نگری تهیه شود.