چندی است که شاهد اتفاقاتی در روابط ایران و افغانستان هستیم. حوادثی که از هریرود آغاز و به حادثه استان یزد ختم شد . در هر دو حادثه تعدادی از مهاجران افغان که  به صورت غیر قانونی وارد کشور شده بودند جان خود را از دست دادند. هر چند این اتفاقات ناخواسته بود، اما دو کشور به بررسی ابعاد آن پرداختند و بر جلوگیری از زمینه های بروز چنین حوادثی تاکید داشتند. در این میان و ابتدای وقوع این وقایع، در فضای مجازی و رسانه ای افغانستان شاهد موضع گیری هایی بودیم  که این نوع واکنش ها را  گاه در سخنان دولتمردان افغان هم دیده می شد. با این حال روایت های غیر واقعی از حوادث رخ داده توسط رسانه های غربی و وابستگان آنها در افغانستان، فضای سیاسی دو کشور را تا حدی تیره کرد اما بنای جمهوری اسلامی ایران همواره بر مدارا و همراهی با دولت و مردم افغانستان بوده و خواهد بود. طبیعی است که نباید گذاشته شود اشتراکات زیانی ، فرهنگی و تمدنی دو کشور دستخوش حوادث تلخ ناخواسته برای مهاجران افغان شود. درست در این فضای مسموم رسانه ای و رفت و آمد هیات های سیاسی دو کشور، شاهد ورود پیکرهای پاک و مطهر شهیدان هشت سال دفاع مقدس به ایران اسلامی هستیم و در میان این شهیدان، شهید عزیزی از افغانستان می درخشد و نامش بر زبان ها افتاد تا نشانی از خانواده اش پیدا شود. همیشه در کوران حوادث و درمیان آشفتگی های جامعه، ورود شهدای تازه تفحص شده، چنان فضایی را در کشور ایجاد می کند که همه سختی ها را به راحتی و همه ناملایمات را با خود می برد و می شوید. در روزهای آینده و با ورود این شهدای عزیز به شهرهای ایران اسلامی به وضوح شاهد اثرات و برکات آن بر کشور خواهیم بود. در این میان ورود پیکر پاک شهید افغانستانی (نسیم افغان) در شهر مقدس مشهد و دستور مقام معظم رهبری برای تشییع و تدفین این شهید والامقام در حرم مطهر امام رضا (ع) چنان جلوه و فضای معنوی را ایجاد خواهد کرد که دولت و مردم افغانستان بهتر از قبل متوجه شوند که مردم ایران اسلامی شهید افغانستانی را فرزند خود می دانند و برای او چنان مایه ای می گذارند که شاید برای خود نگذارند. اینجاست که باید منتظر بود و دید که چطور عطر این شهید تمام بافته های دشمنان دو کشور را خواهد شکافت.