«جی. دی.سلینجر» نمونه ای است در رد ادعای آن دسته منتقدانی که تاکید دارند نباید در انتظار ظهور نویسنده ای جهانی از میان کارگاه های نویسندگی بود چرا که این نویسنده امریکایی از همین کارگاه ها قدم به عرصه ادبیات گذاشت. اگر از تازه واردان عرصه کتابخوانی هستید شاید تعجب کنید که بدانید نخستین نوشته سلینجر بود که شهرتی جهانی برای او به ارمغان آورد. سلینجر، «ناطور دشت» یا به قول برخی مترجمان «ناتور دشت» را در نقد جامعه مدرن غربی و امریکای دوران زندگی اش نوشت؛ کتابی که قهرمان اصلی آن نوجوان طغیانگری است که به دلیل ضعف درسی از مدرسه اخراج شده و حالا باید نزد خانواده اش به نیویورک بازگردد. تمام ماجرایی که در این رمان بزرگسال می خوانید طی سه روز رخ می دهد؛ هولدن، پسری که داستان درباره او نوشته شده زمان تقریبی ارسال نامه اخراج به والدینش را حساب کرده، بنابراین ترجیح می دهد کمی دیرتر به خانه برسد تا پدر و مادرش قدری آرام تر شوند. به ناچار یکی- دو روزی را در خیابان ها سپری می کند؛اتفاقاتی را که در این مدت بر او می گذرد نماد عبور از حال و هوای کودکی به دنیای جوانی می دانند. طی سال های ابتدایی انتشار این رمان، درونمایه طغیانگر شخصیت اصلی داستان مورد توجه نوجوانان قرار گرفت؛ از همین رو برخی آن را اثری غیراخلاقی خواندند که به فهرست کتاب های ممنوعه دهه 90 میلادی امریکا هم راه پیدا کرد. با این حال حاشیه های ناطور دشت به همینجا ختم نشد؛ «جان لنون» خواننده مطرح موسیقی راک و همچنین از موسسان گروه افسانه ای «بیتلز» در حالی به قتل رسید که قاتل او تاکید کرد که تحت تاثیر مطالعه «ناطور دشت» بوده که دست به چنین کاری زده است. اما پایان زندگی سلینجر هم نظیر واکنش هایی که «ناطور دشت» سبب شد بحث برانگیز بود؛ او تنها چند سال بعد از انتشار شاهکار ادبی اش به منطقه ای دورافتاده رفت و زندگی در انزوا را در پیش گرفت. سلینجر در حالی سال 2010 با زندگی وداع گفت که نیم قرن از آخرین حضورش در انظار عمومی می گذشت؛ از همین رو عجیب نیست که اطلاعات چندانی از این نویسنده گوشه گیر در دست نباشد. احمد کریمی، نخستین مترجمی است که دهه چهل شمسی به سراغ این کتاب رفت؛ هر چند که امروز ترجمه های متعددی از آن در دسترس است.

ناطور دشت

نویسنده: جی. دی.سلینجر

ترجمه: احمد کریمی

ناشر: ققنوس