لاله زار در دهه ابتدایی قرن، نماد مدرنیته در پایتخت بود. شهر فرنگی که آدم ها از دریچه آن به دنیایی بزرگ تر سفر می کردند. در روزهای رونق مراکز فرهنگی این خیابان، اکران نخستین فیلم ناطق ایرانی، لاله زار را به وجد آورد. مردم ساعت ها در صف می ایستادند تا به تماشای فیلمی بنشینند که بازیگرانش به زبان فارسی صحبت می کردند و یک زن «آرتیست مهم» آن بود. زنی ایرانی برای نخستین بار تبدیل به ستاره سینماهای لاله زار شد. لهجه شیرین او در کنار مهارتی که در بازیگری مقابل دوربین داشت، باعث شد این فیلم یک ماه و یک هفته روی پرده بماند و نامش در فهرست پر فروش ترین فیلم های تاریخ لاله زار ثبت شود.