هیچ وقت دل مان نمی خواهد حامل خبرهای بد باشیم. گرچه گاهی به جبر شرایط و رخدادهای پیرامون از تلخی ها هم باید بنویسیم. مثل حالا که بیماری کووید 19 در کل کشور به وضعیت نگران کننده ای رسیده و خطر، مثل یک سایه همزاد، حالا همه مردم، زن و مرد، پیر و جوان، کودک و بزرگسال را تهدید می کند. مسوولان وزارت بهداشت می گویند بحرانی شدن شیوع بیماری کووید 19 به دلیل رفتارهای عمومی است و به دلیل بی تفاوت شدن شهروندان به ضرورت رعایت پروتکل های بهداشتی. خبر بد همراه این اظهارات این است که این روزها تعداد بیشتری از هموطنان مان به دلیل کووید 19 می میرند؛ هموطنانی که یک ماه قبل مثل امروز ما و شما، سرحال و مشغول زندگی روزمره بودند و هیچ به ذهن شان نمی رسید که نزدن ماسک، حضور داشتن در مراسم عروسی و عزا، دست دادن و روبوسی و بی توجهی به فاصله گذاری اجتماعی به قیمت جان شان تمام خواهد شد. یک لحظه فکر کنیم که رعایت این توصیه ها، ارزشی معادل حفظ سلامت خود و خانواده مان و باقی هموطنان مان دارد و نادیده گرفتن هر کدام از این توصیه ها به قیمت از دست رفتن جان یک انسان تمام خواهد شد. به هر مسلکی که معتقدیم، این واقعیت تلخ را باور کنیم و بپذیریم که هر کدام از ما با نادیده گرفتن این توصیه ها و به خصوص با بی توجهی به ضرورت بسیار جدی و حیاتی استفاده از ماسک در اماکن عمومی و وسایل نقلیه عمومی مثل مترو و اتوبوس، ممکن است باعث ابتلای یک انسان به کووید 19، مرگ او و سوگوار شدن یک خانواده بشویم. اگر به ارزش جان انسان ها احترام می گذاریم از همین امروز، یک ماسک ارزان قیمت تهیه کنیم و به محض خروج از خانه به صورت بزنیم تا حداقل، وجدان مان از این بابت آسوده باشد که رفتاری از سر خودخواهی و بی احتیاطی نداشته و حقوق انسانی باقی هموطنان مان را رعایت کرده ایم همان طور که می خواهیم چنین اتفاقی در مورد ما هم محقق شود.