اول جولای 1903 اولین مسابقه توردوفرانس برگزار شد. جولای در کشور فرانسه یک ماه استثنایی است. در این ماه بزرگ ترین، مشهورترین و طلایی ترین مسابقه دوچرخه سواری جهان برگزار می شود و برترین دوچرخه سواران جهان برای شرکت در آن و تلاش برای قهرمانی در این رویداد تلاشی دیدنی و جذاب را در جاده ها و خیابان های فرانسه از خود به نمایش می گذارند. تور دوفرانس مسابقه ای سه هفته ای است که به صورت مرحله ای برگزار می شود. اکثر مسیر های مسابقه در داخل کشور فرانسه است و البته گاهی کشورهای نزدیک مثل ایتالیا، اسپانیا، سوئیس، بلژیک، آلمان، لوکزامبورگ و انگلستان را نیز دربرمی گیرد. ایده برگزاری چنین مسابقه ای در سال های 1902 و 1903 توسط یک خبرنگار ورزشی دوچرخه سوار برگزار شد که در نهایت باعث افزایش چشمگیر تیراژ روزنامه او به ویژه در مواقع برگزاری این مسابقه شد و این آغازی برای شکل گیری رویدادی بود که به رونق دوچرخه سواری به ویژه در سطح حرفه ای کمک شایانی کرد و رویدادی را رقم زد که سایر تورهای بزرگ اروپایی هیچ گاه توان رسیدن به کیفیت، هیجان و فراگیری آن را در سطح جهان نداشته باشند.

این رقابت ها که معمولا 23 روز به طول می انجامد، به مراحل روزانه مختلفی تقسیم می شود که زمان شخصی هر دوچرخه سوار در هر مرحله محاسبه شده و جمع زده می شود تا برنده نهایی در پایان مسابقه به عنوان کسی که کمترین زمان را در مجموع داشته است، شناخته شود و پیراهن طلایی را به خود اختصاص دهد و بر این اساس حتی ممکن است ورزشکاری در این تور بدون اینکه در هیچ مرحله ای به مقام قهرمانی برسد، در نهایت به عنوان قهرمان تور انتخاب شود؛ همان گونه که گرگ لوموند در سال 1990 موفق به انجام این کار شد و نام خود را در میان قهرمانان این رویداد تاریخی ثبت کرد.

رقابت های دوچرخه سواری توردوفرانس هر سال در مسافتی برابر 3500 کیلومتر در جاده های کشور فرانسه و برخی کشورهای هم مرز آن برگزار می شود که مسیر آن هر سال تغییر می کند؛ اما همیشه پایان آن در پاریس و در سال های اخیر خیابان شانزه لیزه بوده است و قبل از آن مسابقات در استادیوم پارک دوفرانس در غرب پاریس خاتمه می یافت.

اگرچه تعداد مراحل این تور دوچرخه سواری متفاوت بوده است، اما در تورهای سال های اخیر عرف 21 مرحله با طول کلی برابر 3 تا 4 هزار کیلومتر رعایت شده و مسافت طی شده نیز با کاهش و افزایش شدید در قیاس ادوار اخیر روبه رو نبوده است. کوتاه ترین توردوفرانس در سال 1904 به مسافت 2420 کیلومتر برگزار شد و بلندترین آنها در سال 1926 به مسافت 5745 کیلومتر بوده است.

برنده نهایی مسابقه کسی است که کمترین زمان را در جمع بندی به دست آورد. به جز برنده نهایی، هر مرحله تور که به صورت مسابقه روزانه برگزار می شود، برندگان مخصوص به خود را در زمینه های مختلف دارد که در انتهای هر مرحله در مراسمی لباس های ویژه ای به آنها اهدا می شود که در روز بعد باید به تن کنند. پیراهن طلایی تور دوفرانس که در واقع پیراهن زرد نام دارد، مخصوص کسی است که کمترین زمان را در کل زمان های طی کرده در مراحل مختلف به دست آورده باشد. پیراهن سبز نخستین بار در رقابت های سال 1935 تور دوفرانس معرفی شد و از آن پس دومین پیراهن مهم تور بعد از پیراهن طلایی به شمار می رود. این پیراهن مخصوص رکابزنان سرعتی است و به کسی اهدا می شود که از نظر سرعت در جاده ها و استقامت در کوهستان ثبات بیشتری داشته باشد. پیراهن سلطان کوهستان که سفیدرنگ با خال های قرمز است، از سال 1933 به سربالاروهای برتر اهدا می شود. پیراهن سفید مسابقات به بهترین دوچرخه سوار جوان مسابقات اهدا می شود. پیراهن قرمز نیز به آخرین دوچرخه سوار تور اهدا می شده است که در سال 1989 منسوخ شد.

اول جولای 1979شرکت سونی واکمن را به طور رسمی معرفی کرد. واکمن در سال 1978 به وسیله یکی از مهندسان سونی به نام «نبوتوشی کیهارا» برای رئیس وقت شرکت یعنی آقای «موریتا» ساخته شد.

 از آنجا که موریتا به صورت مرتب سفرهای طولانی هوایی بر فراز اقیانوس انجام می داد، دوست داشت که بتواند طی این سفرها به موسیقی گوش کند. موریتا از نام «واکمن» متنفر بود و دوست داشت که این نام تغییر کند؛ اما از آنجا که تبلیغات این وسیله با نام واکمن قبلا شروع شده بود و تغییر تبلیغات بسیار گران می شد، از عوض کردن نام صرف نظر کرد. نخستین واکمن تولید شده، مدل TPS-L2 نام داشت و به رنگ آبی و نقره ای بود. فروش عمومی این وسیله، دقیقا از اول جولای سال 1979 شروع شد. اما داستان شکل گیری ایده واکمن، چیز دیگری است: نخستین وسیله قابل حمل پخش کننده نوارهای کاست صوتی، Stereobelt نام داشت. این وسیله در سال 1972، یعنی 6 سال قبل از به بازار آمدن واکمن اختراع شد. آندره اس پاول، مهندس آلمانی-برزیلی، مخترع این وسیله بود. سونی فروش عمومی واکمنش را از سال 1979 آغاز کرد، اینجا بود که پاول معترض شد و بعد از 8 سال مذاکره بین پاول و سونی، سرانجام در سال 1986، سونی حاضر شد که بابت فروش دستگاه البته فقط در آلمان حق امتیاز به پاول بپردازد. اما بعد از این، دور دوم جدال های قانونی بین پاول و سونی، این بار در انگلیس، شروع شد، سرانجام سونی مجبور شد سه میلیون دلار دیگر در سال 1996 به پاول پرداخت کند. موضوع به همین جا ختم نشد، در سال 2003، پاول سونی را تهدید کرد که در سایر کشورهایی هم که دستگاه را ثبت اختراع کرده است، اقدام به شکایت قانونی کند. به همین دلیل سونی برای خاتمه دادن به این دردسر، حاضر شد، 10 میلیون دلار دیگر به پاول بپردازد!