شاید به جرات بتوان گفت، قاب ادبیات به ویژه داستان، آینه تمام نمای یک ملت و مردم یک دیار است و داستان و رمان برش هنرمندانه و پررنگی است از بخشی از زندگی، رویدادها، آداب، اعتقادات، باورها و روابط انسانی و... و البته تلنگری برای نگاه و توجه جدی و آگاهانه تر مسوولان به آن.

با مطالعه آثار داستانی می توان اهالی و جغرافیای یک قوم را به خوبی شناخت و به همین خاطر است کارشناسان ادبی، رمان و داستان را بالاترین قالب ادبی و هنری می دانند. نویسنده برای نگارش هر اثری دغدغه ها و ایده آل های زیستی جدی در سر دارد و خود را مدیون جامعه خویش می داند و جامعه نیز از او انتظار ویژه ای دارد. به ویژه نویسنده ای