حمله به قهرمان بوکس ایران و یکی از مربیان تیم ملی؛ این یک روایت عجیب است که مرتضی سپهوند درباره اش توضیح می دهد: با همسر و دخترم از کوچه مان بیرون می آمدم که این اتفاق برایم افتاد. فقط می توانم بگویم متاسفم.

بله با چاقو.از خانه که بیرون آمدم یک  موتور داشت خلاف می آمد. آمد و زد به ماشینم و گفت برو عقب تا عبور کنم. نمی توانستم عقب بروم. فضای پشتم خیلی بد بود و آن موتورسوار هم ورودممنوع آمده بود. خلاصه آمد از کنارم رد شد و بی ادبی کرد و من هم جوابش را دادم. بعد از اینکه رفت همسرم گفت ببین ماشین چیزی نشده؟ پیاده که شدم احساس کردم یکی دارد از پشت به سمتم می آید.تا برگشتم با چاقو زد توی صورتم.بعد از آن برادرش آمد و دو تا مشت زدم که فرار کرد.

باور کنید یکی چاقو داشته باشد دیگر ورزشکار و غیرورزشکار ندارد.من اگر از همان اول می دیدم چاقو دارد اصلا درگیر نمی شدم. این اتفاق مقابل چشمان دختر و همسرم افتاد. دخترم لکنت زبان گرفته و واقعا خدا رحم کرد که اتفاق بدتری نیفتاد.

سریع رفتم بیمارستان و آنقدر اوضاع بد بود که صورتم را جراحی کردند. یعنی با بخیه و اینها کار درست نمی شد. فعلا یک طرف صورتم بی حس است. آب و غذا که می خورم کنترل ندارم و گاهی از دهانم بیرون می ریزد.

فعلا که به خاطر کرونا همه چیز تعطیل است. چند شاگرد دارم که گاهی در کوه و کمر و با رعایت فاصله اجتماعی تمرین شان می دهم، اما تیم ملی نوجوانان را داریم که  فعلا به صورت رایگان تمرین می دهیم.

حسین ثوری دلسوز بوکس هستند و کارهایی که می کنند برای ارتقای این رشته ورزشی است. ایشان قلب بزرگی دارند.