محمد خاتمی همواره دین را دربرابر خواست مردم قرار می دهد و لذا تاکید می کند که اگر دین در برابر این خواست ها نرمش نشان ندهد، سرانجام مردم یا دین را کنار می زنند و یا دست به برداشت های جدید و متفاوت از دین می زنند! یعنی دین را تغییر می دهند به محتوایی غیرآنچه بوده است! همان کاری که گروه همفکران او و خودش انجام داد: «معتقدم که دین برای آنکه بماند نباید آن را محصور در یک برداشت خاص کرد(!)، طبع بشر چنین است که اگر دین یا هر نهاد دیگری را وافی به مقصود [کدام مقصود؟] نیافت، یا آن را کنار می گذارد و یا برداشت تازه از آن خواهد داشت و این امری است که در تاریخ رخ داده [پروتستانیسم] و باز هم رخ خواهد داد.»1