متاسفانه با سبک زندگی حاکم در عصر جدید که شامل کم تحرکی و مصرف غذاهای آماده و پرکالری است، به صورت روزافزون شاهد بیشتر شدن ابتلا به چاقی و دیابت نوع2 هستیم. همان طور که می دانید، تاثیرات دیابت ناشی از قند بالا و آثار سوء آن روی تک تک سلول های بدن و تمام سیستم های بدن اثر منفی می گذارد.

آسیب به سلول های عروق باعث شکنندگی می شود و خطر حوادث عروقی را بالا می برد؛ آسیب به سلول های شبکیه چشم، اختلالات بینایی را سبب می شود، حوادث قلبی عروقی را زیاد می کند و از طرفی روی سیستم ادراری تناسلی اثر منفی می گذارد.

در اینجا اولین عضو آسیب پذیر، کلیه ها هستند. با اثر سوء گلوکز روی سلول های گلومرول کلیه، دفع پروتئین های مفید بدن از کلیه آغاز می شود و این شروع آسیب به بافت تصفیه کننده کلیه هاست. در حال حاضر شایع ترین عامل نارسایی کلیه در جهان، دیابت و فشار خون است که در مراحل پیشرفته منجر به دیالیز می شود.

دیابت در مراحل پیشرفته با اثر روی اعصاب مثانه، فرد را دچار انقباضات مکرر ادراری و از طرف دیگر عدم تخلیه کامل می کند. به گونه ای که شخص به طور مکرر، حس ادرار دارد و در صورت بی توجهی ممکن است دچار چند قطره بی اختیاری ادراری شود. از طرف دیگر بعد از مراجعه به دستشویی، توان انقباض مناسب و کامل عضلات مثانه را ندارد؛ مثانه به طور کامل تخلیه نمی شود و باقیمانده ادراری زیادی خواهد داشت و کیفیت خواب و عملکرد روزانه اش مختل می شود.

همچنین با پیشرفت مسمومیت سلولی ناشی از قند بالا، اعصاب و عروق آلت تناسلی دچار اختلال می شود و فرد به تدریج و با سیر پیش رونده ای دچار اختلال نعوظ می گردد. این افراد ابتدا با مصرف داروهای کمکی برای نعوظ، عملکرد جنسی خود را حفظ می کنند، ولی با پیشرفت بیماری، دیگر ترکیبات کمکی برای نعوظ بی فایده خواهد بود و وارد مرحله بعدی درمان اختلال نعوظ، یعنی تزریق آمپول می شوند. در ادامه نیز با بی اثر شدن این داروها، جراحی تعبیه پروتز آلت تناسلی  لازم می شود.

البته با جدی گرفتن توصیه های درمانی برای کنترل دیابت، کاهش وزن و تحرک روزانه، می توانیم از بروز این آثار سوء جلوگیری کنیم. زیرا بعد از بروز این مشکلات، معمولا درمان کامل امکان پذیر نیست و آثار سوء آن پابرجا خواهد ماند. پس در این مسیر هیچ اقدامی به اندازه پیشگیری کمک نخواهد کرد.