ما وقتی به کلمات امام چهارم(علیه‏السلام) در صحیفه‏ سجادیه یا در بعضی از روایات نگاه می کنیم، اثر طرز فکر دوم را در میان کلمات امام سجاد(علیه‏السلام) کاملا احساس می کنیم. طرز فکر دوم چه بود؟ دلبستگی به دنیای بی‏دریغی که یزید و مروان و عبدالملک به سر و روی مردم علاقه‏مند به خود و طرف دار خود می ریختند و می پاشیدند؛ علاقه‏مندی به آن دنیای آباد و راحت که فقط مخصوص خود آنهاست، اگرچه در کنار آنها و بیخ گوش آنها اکثریت مردم از این آسودگی و از کمتر از این آسودگی هم برخوردار نباشند؛ پیوستن به دستگاه حکومت و استفاده بردن از بهره‏هایی که دستگاه حکومت به پیوستگان خود می دهد. ما وقتی که در کلمات امام سجاد(علیه‏السلام) نگاه می کنیم، اثر وجود آن طرز فکر را در میان مردم کاملا حس می کنیم. مثلا می‏بینیم که اکثر گفته‏های امام سجاد(علیه‏السلام) درباره‏ی زهد است.