لایحه بهبود شرایط محیط بانان سه سال و نیم پیش تقدیم مجلس شد، این لایحه در پیچ و خم اداری گیر کرده بود اما بالاخره چندی پیش به تصویب مجلس رسید. بر اساس مفاد این لایحه ، محیط بانان به واسطه کشتن شکارچیان در درگیری ها اعدام نمی شوند. البته در گذشته هم به ندرت چنین اتفاقی می افتاد که آخرین آنها  افضلی، محیط بان کرمانی بود و پرونده پیچیده ای داشت که در نهایت به اعدام او منجر شد. 

محیط بانان ما دو یا سه برابر یک کارمند دولت کار می کنند اما حقوق شان نصف آنها هم نیست، علاوه بر آن شرایط کاری محیط بانان به گونه ای است که باید بخش عمده ای از دوران خدمت شان را دور از خانه و خانواده بگذرانند. 

در درگیری با شکارچیان و تخریبگران این سرزمین و حیات وحش آن، تاکنون 124 محیط بان شهید داشته ایم. نمونه اش محیط بانی در شیراحمد خراسان (سبزوار) بود. زمانی که او در محل خدمتش بود، تیری وسط پیشانی اش افتاد که هنوز هم نمی دانند از سوی چه کسی و با چه انگیزه ای انجام شد. همسر این محیط بان آن زمان باردار بود و زمانی که دخترش به دنیا آمد، اسم او را آهو گذاشت. این روزها آهو 19-18 ساله شده است، او پدرش را هرگز ندیده و هنوز هم نمی داند چرا کشته شده است. در آباده هم شاهد بودیم تیری گلوی محیط بان ما را نشانه گرفت یا در گنو بندرعباس که شکارچی و پسرش پس از زخمی کردن محیط بان، بالای سرش ایستادند و تیر خلاص به او زدند. این خصومت آیا از بین رفتنی است؟ به عنوان کسی که 50 سال است در این حوزه فعالیت می کنم چنین آفتی را ناشی از در دسترس بودن تفنگ می دانم. ما باید به راه حلی برسیم که نیاز نباشد محیط بان برای حفاظت تفنگ به دست گیرد و شکارچی را هم پیش تر خلع سلاح کرده باشیم.