همه عشقش خلاصه شده بود در این که صبح به صبح برود در گنجه کبوترهایش را باز کند و با چوب نشان، کیش بدهد روی بام و پاشوی قلمی هایش را ببیند و کیف کند. بعدش بسپارد کارگرها صندلی و چایش را بیاورند و بگذارند کف پشت بام و تا بعدازظهر پر زدن کبوترهایش را تماشا کند. بین همه اینها، خال قرمز از همه بیشتر دلش را می برد. خال قرمز از همان جوجگی در همین گنجه های خودش پا گرفته و اولین آسمان را از همین بام تجربه کرده بود. می نشست روی صندلی و چای می نوشید و از خال های سیاه و سفید آسمان که کبوترهایش ساخته بودند، کیف می کرد. دستگیر و سفره دار بود، اما خیلی وقت بود سرش را سمت قبله به خاک نرسانده بود. خانه