آنچه در یک سال اخیر بذر امید را در دل همه دلسوزان و دغدغه‌مندان آینده کشور بارور کرده، زمزمه‌های حضور نیروهای جوان در بدنه مدیریتی در همه عرصه‌هاست. این فصل‌الخطاب مهمی برای ترسیم یک آینده شفاف است؛ پیکر خسته و زخمی نظام فرهنگی کشور، برای احیا، اثرگذاری و جریان سازی، به جراحی نیاز دارد و چه راه و روشی بهتر از اعتماد و سپردن امور به نیروی جوان مومنی که درک درستی از فرهنگ انقلاب اسلامی داشته باشد و روی تعالی اندیشه و فکر خود کار کرده باشد؟ همان راهی که در سکانس افتتاحیه این انقلاب عظیم ترسیم شد و جواب داد و حالا، باردیگر به همان سکانس بازگشته‌ایم، با علم به این‌که این بازگشت، عقب رفتن نیست بلکه ارجاع است و در یک نظام عقیدتی، ارجاع به اصول همواره مایه استحکام و بقای آن بوده و حیات آینده آن را تضمین کرده است.حضور یک مدیر جوان در رأس حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و چینش نیروها بر اساس باورهای جوان و مبتنی بر جریان سازی، امیدوارکننده است. او در اولین صحبت‌های خود نشان داد که بیش از آن‌که به ریشه‌های خانوادگی‌اش مفتخر باشد بر تلاش و فعالیت‌های متمرکزش متکی ست به‌طوری‌که او را باسابقه حضور در حوزه هنری باید یک جوان مجرب قلمداد کرد. پوست‌اندازی مدیریتی لزوما به معنای تعبیر و تفسیر ضعف و قوت افراد نیست بلکه از تغییر استراتژی می‌آید. انرژی، نوآوری و بدعت‌های مدیریتی نسل جوان‌تر مدیریت کشور در حوزه فرهنگ، ثمرات مهمی برای ارتقاء خواهد داشت به‌شرط آن‌که این حضور در همه عرصه‌های فرهنگی و مدیریتی، بر اساس شایسته‌سالاری و به‌دوراز هیاهو، جو زدگی و شتاب‌زدگی صورت گیرد که خوشبختانه در حوزه هنری با نظارت و سیاست‌گذاری رئیس جوان و خوش‌فکر سازمان تبلیغات اسلامی چنین اتفاقی دور از دسترس نیست.فرهنگ برای ارتقاء نیازمند پویایی است. رخوت مساوی با ازخودبیگانگی و رهاشدگی است و ما قرار نیست نسل‌ آینده این شجره عظیم قرن را به باد بسپاریم. این اتفاق قطعا یک‌شبه به پاسخ نخواهد رسید اما از کنار این واقعیت نمی‌توان گذشت که نیروی جوان، هر اتفاقی را با سرعت بیشتری رقم می‌زند.باید ایمان داشت که این روزها، روزهای گذر است و آینده با همین نقشه راه مدبرانه به شکل و قاعده آرمانی‌تری از راه خواهد رسید.