بچه که بودم صبح ها قبل از رفتن به مدرسه از رادیو برنامه ای را می شنیدم به اسم تقویم تاریخ. موسیقی برنامه و صدا و لحن گوینده برنامه، طوری بود که خیال می کردم تاریخ یک شخصیت مهمی است که ایستاده بالای سرم و دارد گوشم را می پیچاند تا چیزهایی را یادآورم شود که اصلا و ابدا نه از آنها خبر داشتم و نه به نظرم مهم می آمد؛ طوری که وقتی آخرسر آماده می شدم که به مدرسه بروم، هول وولای سپاهیان ناپلئون که 150 سال پیش در چنین روزی در سرمای سیبری جان باختند یا تزریق اولین واکسن آزمایشی آبله گاوی در دلم بود. سال هاست که دیگر آن برنامه را نشنیده ام یا من دیگر آن موقع صبح رادیو گوش نداده ام یا جزء بایگانی برنامه