ورزش همراه با درد است. کمی ورزش را جدی بگیرید و از سطح تفریح آن را بالاتر ببرید تا آشکارا درد را حس کنید. پنج دقیقه دویدن لذت بخش است، اما دو ساعت دویدن دردناک. عرض استخر را شنا کردن لذت بخش است، حال آنکه 1500 متر پیوسته شنا کردن دردناک. پیاده روی ساده لذت بخش است، ولی کوهنوردی در ارتفاعات دردناک. حال این سوال پیش می آید که چرا به استقبال درد برویم؟

از آنجا که معمولا در پی لذت و گریز از درد هستیم، عقل ظاهرا حکم می کند تا زمانی که ضرورتی در کار نباشد، به استقبال درد نرویم. برای درمان دندان مان لازم است درد را تحمل کنیم، اما دردی که با دویدن در ارتفاعات به بدن مان تحمیل می کنیم، دردی است