من نمی دانم از نظر ناظرین سکوت مردم خطرناک تر است یا غوغایشان. اما می دانم در سکوت معمولا تصمیمات کلی گرفته می شود. ما می توانیم مجمع تشخیص مصلحت نظام را محلی کنیم که تمام امیال داخل ذهن مان را ولو خلاف قانون باشد، تبدیل به مصلحت کند. مثلا در جریان انتخاب رییس دیوان محاسبات که با کوهی از امارات و دلایل فقدان شرایط قانونی مواجه شدیم، م ی توانستیم میل مان را تبدیل به مصلحت کنیم. ما می توانیم از مرجع تاثیرگذار این انتخاب ها بخواهیم که هزینه- فایده بی اعتمادی و بدبینی مردم را در گزینش ها حسابداری کند. وقتی مردم از وضعیت ناراضی هستند باید نظام انتظارات و پاسخ ها را مشخص کرد و از نگاه جنبشی گونه در