چند سالی است که گاه گداری به نقل از برخی دوستان و اهالی فرهنگ درباره این می شنویم که جایگاه شعر و شاعران در زندگی امروز کم رنگ شده؛ در بازگویی چرایی آن هم به دلایل مختلفی اشاره می کنند؛ از جمله حضور تکنولوژی در همه وجوه زندگی مان که البته نمی توان منکر آن شد. با این حال با جدیت تاکید می کنم که مخالف گفته هایی از این دست هستم و به گمانم مهم ترین مصداق در رد این گفته ها را بتوان در تجدید چاپ های متعدد از دیوان بزرگانی همچون حافظ دانست که هنوزهم بعد از گذشت قرن ها از سوی موسسات نشر مختلف تجدید چاپ شده و حضوری جدی در خانه های مردم دارد. البته این استقبال تنها به دیوان حافظ محدود نمی شود، درباره