برای ارزیابی و سطح بندی شاخص های توسعه یافتگی مناطق یکی از مهم ترین و تعیین کننده ترین معیارهای توسعه، دسترسی به راه های مواصلاتی است که می توان آن را ملاک عمل ارزیابی های توسعه ای قرار داد و بر اساس این شاخص مهم ضریب توسعه هر منطقه را سنجید و بررسی کرد. قدر مسلم گسترش راه ها و جاده های مواصلاتی زمینه ساز پویایی و برخورداری در سایر ارکان توسعه خواهد بود که متاسفانه سیستان و بلوچستان در طول دولت ها به رغم برخورداری از شاخص های قابل توجیه و اولویت دار تخصیص اعتبار چون جمعیت، پتانسیل، تعدد روستاها، پراکندگی مضاعف و محرومیت آن طور که باید و شاید باشد در تخصیص ها به خصوص در حوزه راه های روستایی و