برحسب اطلاع قبلی که به مقامات مسئول داده بودند از چندی به این طرف معلوم شده بود که یک دستگاه فرستنده بی سیم متعلق به عناصر مشکوک در تهران کار می کند، تا اینکه دیروز مقامات مربوطه نسبت به مغازه رادیو فروشی آرشام در خیابان منوچهری سوء ظن می برند. در ساعت 12 چند از نفر ماموران دولتی به مغازه مزبور مراجعه و در میان رادیو های او یک دستگاه فرستنده سری 9484 ساخت کارخانه نظامی قفقاز مدل سال 1944 می یابند.

هنگامی که ماموران دولتی از آرشام رادیوساز می پرسند این دستگاه متعلق به چه کسی است، ابتدا اظهار می دارد که این دستگاه فرستنده نیست بلکه رادیو گیرنده است اما بلافاصله متخصص، آن را بازرسی می نماید و معلوم می شود آرشام دروغ می گوید و این دستگاه فرستنده است. رادیو ساز هنگامی که خود را وادار به اقرار می بیند، ابتدا می گوید متعلق به شخصی است، بعد می گوید متعلق به سفارت شوروی است.

از او تقاضا می شود کسی که از طرف سفارت فرستنده را برای تعمیر به او داده معرفی نماید. در پاسخ می گوید از طرف سفارت نبوده بلکه شخصی که وابسته به سفارت بوده آن را برای تعمیر داده است. ماموران دولتی و متخصصین، فرستنده را بازرسی می کنند و می بینند هیچ عیبی ندارد و بخوبی کار می کند. لذا این موضوع بلافاصله صورت مجلس می شود و اکنون پرونده امر نزد مقامات مربوطه است.این ششمین دستگاه فرستنده از همین نوع و از همین سیستم و از همین کارخانه سازنده است که در تهران کشف شده و دارندگان آن تمام عناصر مشکوک و معلوم الحالی بوده اند. منجمله سه عدد آنها در جنوب تهران و یکی در خیابان شاهپور در یک تعمیرگاه اتومبیل و یکی دیگر هم در منزل یکی از شاهزاده خانم ها به دست آمده است.

آنچه که مسلم است دستگاهی که دیروز کشف شده مستقیما متعلق به سفارت شوروی نبوده زیرا طبق پروتکل مورخه سال 1321 سفارت مزبور بیش از پنج دستگاه فرستنده ندارد که دو عدد آن در تهران و سه عدد در کنسولگری ها است و بدون شک این فرستنده از خارج ایران وارد شده و برای ارتباط داخلی و نزدیک سرحدات به کار برده می شده است زیرا این دستگاه ها تا 150 کیلومتر کار می کند. با دستگاه فرستنده یک نقشه کامل هم پیوست بوده که رادیو ساز اصرار داشته آن را تسلیم نکند.

روزنامه آتش - سه شنبه 28 آبان 1325