آرشیو یک‌شنبه ۱۲ امرداد ۱۳۹۹، شماره ۴۹۵۰
تاریخ و اقتصاد
۲۶

گاهشمار

دانیل درو، سهامدار نگون بخت وال استریت

دانیل درو (29 جولای 1797 کارمل نیویورک-18 سپتامبر 1879 در شهر نیویورک) بازرگان، توسعه دهنده کشتی های بخار و راه آهن و سرمایه گذار آمریکایی بود. هنری کلوز در مورد او نوشته است: «از میان همه فعالان بزرگ وال استریت، دانیل درو آشکارترین نمونه موفقیت عظیم و پایاست که در نهایت به شکست و ورشکستگی نومیدکننده ای رسید.» او در خانواده ای فقیر متولد شد و پس از درگذشت پدرش که صاحب یک مزرعه کوچک بود در حالی که 15 ساله بود با سختی های زندگی آشنا شد. او با وجود نام نویسی و گذراندن دوره آموزش نظامی در جنگ 1812 حضور نیافت. پس از جنگ مدتی در یک باغ وحش سیار مشغول به کار شد و پس از رفتن به نیویورک در زمینه دام پروری به موفقیت رسید.

در 1834 وارد صنعت کشتی های بخار شد و در همین دوران به خرید و فروش سهام پرداخت. در 1844 بنگاه دلالی «شرکت درو و رابینسون» را راه اندازی کرد که یک دهه بعد به دلیل مرگ شریکش منحل شد. پس از انحلال شرکت به عنوان یک فعال مستقل در زمینه دلالی شروع به کار کرد. در 1857 از اعضای هیات مدیره «راه آهن ایری» شد و از موقعیت خود برای دستکاری قیمت سهام راه آهن استفاده کرد. سپس برای نجات دادن راه آهن ایری از ورشکستگی شروع به همکاری با کرنلیوس وندربیلت، سرمایه دار شناخته شده، کرد و همزمان از مدیران شرکت «راه آهن نیویورک و هارلن» شد و دوباره با وندربیلت برای تامین منابع مالی شرکت یاد شده همکاری کرد.

در 1864 و به صورت غیر قابل انتظاری با وندربیلت در مورد خرید و فروش سهام راه آهن نیویورک و هارلم درگیری پیدا کرد؛ زیرا سهام های فروخته شده از سوی درو با قیمت پایین از سوی وندربیلت و همکارانش تماما خریداری شده و در نهایت قیمت سهام یاد شده طی 5 ماه از 90 به 285 رسید تا درو 500 هزار دلار ضرر کند.

از 1866 تا 1868 درو درگیر «کارزار ایری» شد که براساس یک تبانی با مدیران دیگری مانند جیمز فیسک و جی گولد شروع به انتشار سهام کردند تا وندربیلت نتواند کنترل راه آهن ایری را به دست بگیرد؛ در پی این دسیسه چینی در بازار بورس، وندربیلت ضررهای سنگینی متحمل شد و در نهایت کنترل شرکت مزبور را به این سه فرد واگذار کرد.  در 1870 فیسک و گولد با خیانت به درو، قیمت سهام راه آهن ایری را دستکاری کردند و در نتیجه درو 5/ 1 میلیون دلار ضرر کرد. فروش افسارگسیخته سهام در 1873 ضررهای بیشتری برای درو به بار آورد و در سال 1876 با بدهی بالغ بر یک میلیون دلار و نداشتن هیچ نوع دارایی معتبری ورشکسته اعلام شد. او در 1879 در حالی درگذشت که نیازمند کمک های پسرش بود.

جیم مارشال، پیشگام تولید آمپلی فایر

جیم چارلز مارشال (29 جولای 1923 لندن-5 آوریل 2012 میلتون کینز) معروف به «پدر غرش» یا «آقای غرش» بازرگان انگلیسی و از پیشگامان صوت افزایی (امپلیفیکیشن) گیتار بود. شرکت وی مارشال امپلیفیکیشن، آمپلی فایرهایی تولید کرده است که بسیاری از نام های بزرگ در موسیقی راک از آنها استفاده کرده اند. در سال 2003 مارشال جایزه «ا.بی.ای» را به پاس «خدماتش به صنعت موسیقی و نیکوکاری» در کاخ باکینگهام دریافت کرد.

مارشال در خانواده ای که بسیاری از اعضای آن ورزشکار و هنرمند بودند به دنیا آمد. در کودکی به دلیل ابتلا به سل استخوانی سال های بسیاری را در بیمارستان گذراند و به همین دلیل آموزش رسمی او با دشواری های زیادی مواجه شد. در جنگ جهانی دوم به دلیل ضعف بنیه از خدمت وظیفه عمومی معاف شد. او به خوانندگی روی آورد و سپس به دلیل کمبود موزیسین، به عنوان درامر هم فعالیت کرد. در جریان شغل روزمره خود به عنوان یک مهندس برق، یک سیستم صوت افزای قابل حمل ساخت تا صدای آهسته و کم حجمش ضمن نواخته شدن درام شنیده شود. او در سال های جنگ با درآمد 10 شیلینگ برای هر شب درام می نواخت.

طی سال های 48-1946 برای ارتقای کیفیت کار خود و افزایش دانش موسیقی خود نزد ماکس آبرامز می رفت. در دهه پنجاه وی به چهره ای برجسته در صحنه موسیقی بریتانیا تبدیل شد و شروع به تدریس موسیقی به درامر هایی مانند میچ میچل، میکی والر و میک آندروود کرد.  در سال 1960 مارشال فروشگاهی را در هاندول، واقع در غرب لندن افتتاح کرد تا به فروش درام و بعدتر گیتار بپردازد. بسیاری از مشتریان گیتارنواز او مانند ریچی بلک مور، جیم سولیوان بزرگ و تون شند از نیاز به ساختن نوعی آمپلی فایر با او سخن می گفتند. مارشال فرصت را غنیمت شمرد و «مارشال امپلیفیکیشن» را با همراهی دادلی کراون و کن برن تاسیس کرد. آنها با استفاده از مدل «فندر باسمن» موفق به ساخت آمپلی فایری با نام «مارشال جی. تی. ام 45» شدند تا انقلابی در صنعت موسیقی پدید آورد.

با رشد کمپانی، مارشال تولیدات خود را گسترش داد و از آمپلی فایرهای «مستر وولوم مارشال» و مارشال جی سی ام 800 کلاسیک در 1981 رونمایی کرد. اندکی پس از ارائه این تولیدات به بازار موزیسین هایی مانند جیمی هنریکس، اریک کلاپتون و جیمی پیگ شروع به استفاده از تجهیزات شرکت مزبور کردند. «مارشال استک»، دیواری پوشیده از محفظه های وینیلی و قرار گرفته بر همدیگر، تجسم فیزیکی قدرت و شکوه موسیقی راک دانسته شد.

مارشال میلیون ها پوند به بیمارستان ملی سلطنتی ارتوپدی در لندن-همان بیمارستانی که دردوران کودکی خود در آنجا تحت درمان بود-اهدا کرد. جیم مارشال در 5 آوریل 2012 در میلتون کینز، واقع در باکینگهام شایر درگذشت. او در کنار لئو فندر، لس پل و ست لاور یکی از پیشگامان ساخت تجهیزات موسیقی راک دانسته شده است. در 2012، جشنواره دانلود، نام او را بر صحنه اجرای اصلی خود نهادند. در 6 آوریل 2013 موزیسین ها و دوستداران موسیقی، فستیوال بزرگداشتی برای مارشال در هانول واقع در غرب لندن برگزار کردند؛ همان شهری که مارشال نخستین آمپلی فایر خود را در آنجا فروخت. بنای یادبودی نیز در نزدیکی این ناحیه در گرامیداشت او نصب شده است.